داروهای نامحلول با جذب کم را به کمک فناوری نانوسوسپانسیون‌سازی می‌توان به فرمولاسیون‌های دارویی کارآمد تبدیل کرد. قسمت اعظم ترکیبات شیمیایی جدیدی که به منظور ساخت داروهای جدید سنتز می‌شوند، نامحلول و یا کم‌محلول در آب هستند و بنابراین جذب کمی نیز دارند و این مسئله مانع بزرگی در برابر ساخت فرمولاسیون‌های کارآمد از این ترکیبات بشمار می‌رود. استفاده از روشهای کمپلکس‌سازی با استفاده از موادی مانند سیکلودکسترین‌ که در این روشها مقدار زیادی از این عوامل بکار می‌رود در فرمولاسیون‌هایی مانند فرمولاسیون‌های تزریقی و چشمی که نیاز به استفاده از مقادیر زیادی دارو در ساخت فرمولاسیون می‌باشد، مناسب نیستند. در روشهای مرسوم دیگر که در آن‌ها از کمک‌حلال‌ها استفاده می‌شود نیز مسمومیت بروز می‌کند. نانوسوسپانسیون‌ها راه‌حل جدیدی برای استفاده از این داروها ارائه کرده‌اند. نانوسوسپانسیون‌ها نوعی توزیع کلوئیدی ذرات خالص داروها در اندازه‌های کوچکتر از میکرون می‌باشند که با استفاده از سورفکتانت‌ها پایدار شده‌اند. با این توضیح، این سیستم‌های ذره‌ای از نانوذرات که حاملهای کلوئیدهای پلیمری حاوی دارو هستند و از نانوذرات روغنی جامد که حامل‌های روغنی دارویی می‌باشند، متفاوت هستند. از نانوسوسپانسیون‌ها برای فرمولاسیون داروهایی که هم در آب و هم در روغن‌ها نامحلول هستند نیز می‌توان استفاده کرد. داروهایی که انرژی بلوری بالایی دارند، نقطه ذوب بالا داشته و حلالیت آن‌ها کاهش می‌یابد. استفاده از فناوری نانوسوسپانسیون‌ها باعث فراهم آمدن امکان استفاده از این داروها بدون نیاز به استفاده از کمک‌‌حلالها می‌گردد. به کمک این فناوری دارو در حالت بلوری مدنظر نگهداری شده، در حالی که اندازه ذرات آن کاهش یافته و این نکته باعث افزایش سرعت انحلال و افزایش جذب دارو می‌گردد. در حقیقت نانوسوسپانسیون‌ها باعث ایجاد فرآورده‌های پایدار از لحاظ شیمیایی و فیزیکی می‌گردند. این فراورده‌ها را به دو روش کلی رسوب‌گذاری و آسیاب‌کردن می‌توان تهیه کرد. در هر دو مورد سطوح جدید تشکیل شده و انرژی آزاد سیستم افزایش یافته و امکان تجمع ذره‌ای و گلوله‌شدن ذرات فراهم می‌شود که برای جلوگیری از این مسئله به آن سورفکتانت اضافه می‌کنند.
روشهای ساخت نانوسوسپانسیون‌ها
هموژناسیون: در این روش سوسپانسیون تحت فشار از یک دریچه دارای منافذ نانو عبور داده می‌شود. این کار باعث تشکیل حبابهایی از آب شده که هنگام خروج از دریچه‌ها متلاشی شده و باعث شکسته شدن ذرات می‌گردند.
آسیاب‌کردن مرطوب (Wetmilling): در این روش داروی مورد نظر در حضور یک سورفکتانت به‌کمک آسیاب خرد می‌شود.
از روشهای دیگر، اسپری کردن محلول دارویی حاوی حلال آلی فرار درون یک محلول آبی گرم می‌باشد. در روش تبخیر سریع حلال، رسوب دارویی در حضور یک سورفکتانت ایجاد می‌شود.
روش تعیین مشخصات نانوسوسپانسیون‌ها: برای مطالعه میزان رشد ذره‌ای در نانوسوسپانسیون‌ها از روش Field emission low voltage scanning electron استفاده می‌شود. با این روش امکان تصویربرداری از ذرات منفرد فراهم می‌شود. روش تصویربرداری نیروی اتمی برای ارزیابی شکل ذره استفاده می‌شود. ارزیابی سرعت رسوب‌گذاری نزدیک مادون قرمز و کنترل همزمان اندازه ذره‌ای با استفاده از روشهای Differential scanning calorimetry و X ray diffraction polymorph stability قابل انجام است. توزیع اندازه ذره‌ای به روش Thawcycling و تلاطم مکانیکی و سانتریفوژ قابل اندازه‌گیری است.
علاوه بر آن، امکان تزریق و همچنین استریل بودن و پیروژن بودن (فاقد هرگونه عامل تب‌زا) نانوسوسپانسیون‌ها نیز بایستی مورد بررسی قرار گیرد.
بررسی پایداری نانوسوسپانسیون‌ها: عدم تغییر ساختار بلوری بین ماده خام و ذرات سوسپانسیون شده قبل و بعد از هموژناسیون موید عدم بروز هرگونه تغییر است. فرمولاسیون‌های ناپایدار را می‌توان لیوفیلیزه کرد و می‌توان نانوسوسپانسیون‌ها را بدون هیچگونه تغییری در اندازه ذره‌ای دوباره ساخت. هیچ‌گونه تغییراتی حتی بعد از استریلیزاسیون با بخار و استفاده از گرما در این فرمولاسیون‌ها بروز نمی‌کند. به این ترتیب پایداری فرمولاسیون نانوسوسپانسیون‌ها را تا دو سال می‌توان افزایش داد.
کاربرد نانوسوسپانسیون‌ها: از نانوسوسپانسیون‌های خوراکی بطور اختصاصی برای افزایش سرعت و میزان جذب داروها استفاده شده است. علاوه بر آن افزایش سرعت اثر داروها، کاهش دفع دارو، افزایش دوز موثر دارو و کاهش تحریک‌پذیری معده نیز گزارش شده است. برای دارورسانی به ریه‌ها، افشانه‌ها دارای ذرات ریز دارویی می‌باشند اما از مشکلات این سیستمهای دارورسانی توزیع ناهمگون ذرات دارویی در قطرات حامل آن‌ها است. نانوسوسپانسیون‌ها این مشکل را با افزایش تعداد ذرات در هر قطره برطرف ساخته‌اند و به این شکل سرعت اثر داروها و میزان جذب آن‌ها نیز افزایش یافته است. از نانوسوسپانسیون‌ها برای انتقال مقادیر زیادی از داروهای کم محلول در آب به مغز همراه با کاهش عوارض جانبی داروها نیز می‌توان استفاده کرد. به این ترتیب، نانوسوسپانسیون‌ها در انواع مختلف روشهای تجویز داروها از جمله: روشهای تزریقی، خوراکی، موضعی، ریوی و انتقال هدفمند دارویی کاربرد دارند. در مجموع، نانوسوسپانسیون‌ها نه‌تن‌ها مشکل حلالیت داروها را برطرف کرده‌اند بلکه با تغییر فارماکوکینتیک داروها، باعث بهبود کارایی و عوارض جانبی آن‌ها نیز گردیده‌اند.

علیرضارجایی